Carmina Burana: ricerche sulla musica

Ecce gratum

cb 141

 

Ecce gratum

 
Ecce gratum | et optatum| Ver reducit gaudia,
purpuratum | floret pratum | Sol serenat omnia.
Iam iam cedant tristia!
Estas redit | nunc recedit | Hyemis sevitia.
Iam liquescit | et decrescit | grando, nix et cetera,
bruma fugit, | et iam sugit | Ver Estatis ubera:
illi mens est misera,
qui nec vivit, | nec lascivit | sub Estatis dextera.
Gloriantur | et letantur | in melle dulcedinis,
qui conantur | ut utantur | premio Cupidinis;
simus jussu Cypridis
gloriantes | et letantes | pares esse Paridis.
Ecco la gradita, la desiderata primavera riporta i piaceri,
purpureo il prato fiorisce, il sole tutto rasserena.
Via ogni tristezza!
Ritorna l'estate, si ritira ormai il duro inverno.
Già si sciolgono e svaniscono grandine, neve, e il resto;
la nebbia fugge, ormai primavera succhia al seno dell’estate:
ben misera è la mente
di chi né vive né si eccita sotto il dominio dell'estate.
Si esalta e gioisce in melata dolcezza
chi s'adopra per godere il premio di Cupido;
siamo agli ordini di Cipride,
fieri e lieti d'esser pari a Paride.