Estatis florigero tempore | sub umbrosa residens arbore,
avibus canentibus in nemore, | sibilante serotino frigore,
mee Thisbes adoptato fruebar eloquio,
colloquens de Veneris blandissimo commercio.
Eius vultus, | forma, cultus
pre puellis, | ut sol stellis,
sic prelucet. | o inducet
hanc nostra ratio, | ut dignetur suo nos beare consortio?
Nil ergo restat satius,
quam cecam mentis flammam denudare diffusius.
audaces fortuna iuvat penitus.
his ergo sit introitus:
«Ignem cecum sub pectore | longo depasco tempore,
qui vires miro robore | toto diffundit corpore.
Quem tu sola, percipere, | si vis, potes extinguere,
... meum semivivere | felici ligans federe».
«Amoris spes est dubia, | aut verax aut contraria.
amanti necessaria | virtutis est constantia.
Pre ceteris virtutibus est patientia | amoris famulantia.
Sed et ignem, qui discurrit per precordia, | fac extinguat alia!
Noster amor non furtiva, non fragilia | amplexatur gaudia».
«Ignis, quo crucior, | immo quo glorior, | ignis est invisibilis.
Si non extinguitur, | a qua succenditur, | manet inextinguibilis.
Est ergo tuo munere | me mori vel me vivere».
«Quid refers pro re pendula | vite pati pericula?
Est pater, est mater, | est frater, qui quater
die me pro te corripiunt,
Et vetulas per cellulas | et iuvenes per speculas
deputantes nos custodiunt;
Argumque centioculum | plus tremo quam patibulum.
Est ergo dignum | virum benignum
vitare signum, | unde malignum
murmur cursitat per populum».
«:Times in vanum! | tam est arcanum,
quod nec Vulcanum | curo cum sophisticis catenis.
Stilbontis more | Letheo rore
Argum sopore | premam, oculis clausis centenis.» |
|
«In trutina mentis dubia | fluctuant contraria
lascivus amor et pudicitia.
Sed eligo, quod video: | collum iugo prebeo,
ad iugum tamen suave transeo».
«Non bene dixeris | iugum secretum Veneris,
quo nil liberius, | nil dulcius, nil melius.
O quam dulcia | sunt hec gaudia!
Veneris furta sunt pia.
Ergo propera | ad hec munera!
carent iaude dona sera».
«Dulcissime! totam subdo tibi me». |
Sulla bilancia indecisa della mente oscillan contrapposti
amor lascivo e pudore.
Ma scelgo quel che vedo, porgo il collo al giogo;
mi metto a un giogo ben soave.
A te, o dolcissimo, tutta mi abbandono! |