a
b
a
b
a
b
a
b
b
a
b |
1. Procurans odium
effectu proprio
vix detrahentium
gaudet intentio.
Nexus est cordium
ipsa detractio:
sic per contrarium
ab hoste nescio
fit hic provisio;
in hoc amantium
felix condicio.
2. Insultus talium
prodesse sentio,
tollendi tedium
fulsit occasio;
suspendunt gaudium
pravo consilio,
sed desiderium
auget dilatio:
tali remedio
de spinis hostium
uvas vindemio. |
1. Purgator criminum
De Patris dextera
Venit ad hominum
Sananda vulnera;
Cognosce Dominum,
Iudea misera,
Lex habet terminum,
Recedunt vetera,
Nec mundat scelera
Ritus libaminum
Nec legis littera.
2. O gentis simplicis
Cor plus quam ferreum,
Amurcam respicis
Nec vides oleum;
In esu corticis
Non gustas nucleum,
De granis elicis
Panem furfureum
Nec imples horreum,
Frumentis mysticis
Preponens hordeum.
3. Homo repticius
Salivam exspuit,
Humoris fluvius
In barbam defluit,
Nam Dei filius
Infirmam induit
Carnem exterius
Parvaque imbuit,
Per hoc, quod latuit,
Deus interius
Que non deseruit.
4. Occurrens veritas
Misericordie
Pacisque bonitas
Iuncta iustitie.
Res prius perditas
Reformat hodie,
Dum latet deitas
In servi specie.
Sic Babylonie
Redit captivitas
Ad domum patrie.
5. Iam servi servitus
Cessat ergastuli,
Et liber exitus
Iam patet exsuli,
Nam missa celitus
Salus est seculi,
Qui sibi primitus
Fuerant emuli,
Iuguntur populi.
Lapis est positus
In caput anguli.
|
1. Suspirat spiritus,
Murmurat ratio,
Erumpunt gemitus,
Querelas audio;
Die, homo, preditus
Mentis arbitrio,
Cur taces subditus
Carnis contagio?
2. Natura dupplici,
Homo, componeris,
Ex parte simplici
Deo coniungeris,
Cum ergo subiici
Carni te pateris,
Sordibus affici,
Brutum efficeris.
3. Cum Dei bonitas
Formavit hominem,
Impressit trinitas
Suam imaginem.
Tenet hec dignitas
Supremum cardinem,
Sed tua pravitas
Pervertit ordinem.
4. Cui rident pocula,
Cui splendent epule,
Sindones, specula,
Purpura, gemmule ?
Cui paras singula,
Mihi vel famule?
Recumbit famula,
Servitur emule.
5. Ancilla pascitur,
Inops esurio,
Potu reficitur,
Arida sitio,
Purpura tegitur,
Nuda deficio,
Ordo pervertitur,
Perit conditio.
6. Dei iustitia
Inter nos iudicet,
Agar convitia
Pro Sara vindicet,
Et cui nequitia
Ismael displicet,
Isaac gaudia
Risus multiplicet.
7. Quid in iudicio
Dicere poteris,
Cum fiet questio,
Qui me contempseris ?
De tuo vitio
Quidquid responderis,
Deseret ratio,
Quam modo deseris.
8. Ad tui respice
Sceptri dominium,
Tarn carnem subiice
Quam carnis vitium,
A iusto iudice
Exit iudicium,
Ancillam eiice
Et eius filium. |
1. L'amours, dont sui espris,
Me semont de chanter,
Si chant con hons soupris
Qui ne puet amender.
Petit i ai conquis
Mais bien me puis vanter:
Se li plaist, j'ai apris
Loiaument a amer.
A cel sunt mi penser
Et seront a touz dis;
Ja nes en quier oster.
2.
La remembrance deI vis
Fres et vermeill et cler
A mon cuer en tel mis
Que ne l'en puis tourner;
Et se j'ai les mauz quis,
Jes doi bien endurer.
Or ai je trop mespris!
Ainz les doi mieuz amer!
Conment que jes comper,
N'i ai rienz, ce m'est vis,
Fors de merci trouver.
3. Deus, pour coi m’ocirroit,
quant ainc ne li menti?
Se ja joianz en soit
li cuers, dont je la pri!
Je l’aim tant et couvoit
et cuit pour voir de li,
que chascuns qui la voit
la doie amer ausi.
Qu’est ce, Deus, que je di?
Ce estre ne porroit:
Nus ne l’ameroit si!
4. Lonc travail sanz esploit
M'eüst mort et trahi,
Mes mes cuers atendoit
Ce pour quoi a servi.
Se por li l'ai destroit,
De bon gré l'en merchi.
Je sai bien qu'ele a droit,
K'ainc si belle ne vi.
Entre mon cuer et li
L'avons fait si a droit
C'ainc de riens n'en failli.
5. Se pitiez ne l'en prent,
Je sai qu'a estovoir
M'ocirra finement:
Ce doi je bien voloir.
Amé ai loiaument,
Ce m'i doit bien valoir,
S'eürs de grever gent
N'eüst si grant pooir.
De granz mauz m'a fait oir,
Dont Tristans soffri tant:
D'ameir sens decevoir.
6. Plus bele ne vit nus,
Ne de cors ne de vis;
Nature ne mist plus
De biauté en nul pris.
Pour li maintendrai l'us
d'Eneas et Paris,
Tristan et Pyramus,
Qui amerent jadis,
Et serai ses amis.
Or pri Deu de lasus
Qu'a lor fin soie pris. |
1. S'amour dont sui espris
De chanter me semont,
Celi lo, celui pris
Qui le pris a du mont.
De prisier son grant pris
Plusieurs foiz epris
m'ont li bien qu'en ai apris.
Or li pri si me mont,
Si me lit m'ame amont
Ou deliteus pourpris
Qu'a pourpris la amont.
2. Paradis bien pourprent
E bien i fait son lit
Qui Nostre Dame enprent
A servir par delit.
L'ennemi bien souprent
Qui de chante et lit.
Sainte Escripture aprent
Que chascun s’i delit;
N'est nus cui pechiez lit
s’a li servir se prent
Ne l'an jet en deslit.
3. Nus n’est tant englüez
D’ors vices ne soillez
Tost ne soit essuiez
S’il l’apele, iex moilliez.
Sovent la salüez
A genolz despoilliez
Tant que tuit tressüez
Vous i agenoilliez.
Batez vos et roilliez
Et la char ainz tüez
Qu’ou feu d’enfer boulliez.
4. Le siecle e les degraz
De la char laissons tuit,
Quar plus que verreglaz
Glace siecles e fuit;
Trop chier vent ses soulaz,
Je n'i voi point de fruit.
Qui que l’aint, je le haz
e lo c’on s'i apuit,
Mès plourant jour et nuit
Celi tendons les bras
Qui tout le mont conduit.
5. Pucele en qui Jhesus
Prist incarnacion
envole nous ça jus
Vraie confession,
Et si fait tant lassus
Par intercession
De nous touz n'en voist nus
En la grant arsion
N'en la dampnation
Ubi erit fletus
Et stridor dention. |